Kunst kijken – Políptico – Manolo Millares
Beeldende kunst kan mij inspireren en bij de uitgang van een museum is mijn hersenpan één grote luidruchtige fabriek, waar de machines 1001 ideeën produceren per minuut.
Ik zie namelijk behalve kunst ook allerlei kunstzinnige projecten voor de kinderopvang en het onderwijs voorbij komen. Soms spreekt het hele object of schilderij tot mijn verbeelding, soms een klein detail of het gebruik van het materiaal. Meestal is de uitleg van de kunstenaar ondergeschikt.
In deze serie van 5 kunstwerken wil ik die ideeën delen.
Wat zie ik?
Ik zie koeien met zwarte en witte vlekken. Koeienkoppen, liggend in de weide of grazend. Bekeken van onder, boven, van achteren, van voren en op ooghoogte. Ik zie ook plankjes hout die kinderen kunnen beschilderen met krijtbordverf. Met papier-maché pulp of lappen stof (verstijfd door lijm) krijgen de koeien structuur en komen zij tot leven. De krijtjes bieden de kans om de achtergrond in te vullen naar wens of contouren te verduidelijken. Ik zie ook verfspetters van witte verf op zwart papier of visa versa. Ik zie ook figuren van klei in het zwart/wit. Het kind is de kunstenaar en bepaald het proces en daarmee het product.
